تا بحال برایتان پیش آمده که از درآمد و عملکرد خود ناراضی بوده و به دنبال راه کار بگردید؟ یا خود را با همکاری که سابقه و تجربه اش همانند شماست مقایسه و می اندیشید که چرا درآمد من پایین تر از همکارم است و چرا او بیشتر از من رشد کرده است و سؤالاتی از این دست. اغلب افراد در این گونه مواقع به سرزنش کردن خود می پردازند و یا به فردی که موفقیت های بیشتری دارد حسادت ورزیده و لیبل می زنند. مطمئن هستم که شما تلاش های زیادی برای پاسخ به این دغدغه ذهنی خود داشته اید؛ نمونه ها و مثال های زیادی را در ذهن خود بررسی می کنید و به دنبال پاسخ هستید. ممکن است در ذهن خود مرور کنید چرا هم کلاسی من که در دوران دبیرستان نمرات خیلی خوبی داشت الان شرایط مالی و جایگاه شغلی خوبی ندارد ولی یکی دیگر از هم کلاسی ها که معدل متوسط یا پایین داشت الآن از نظر درآمد وجایگاه سرآمد است.
اگر تحصیلات دانشگاهی دارید، ممکن است این سؤال به گونه های دیگر ذهنتان را به چالش بکشد؛ که چرا علیرغم اینکه نمرات بالایی در دانشگاه داشتم اکنون از نظر درآمد و موقعیت شغلی جایگاه خوبی ندارم و برخی از هم دورههای من که خیلی درسخوان نبوده اند و معدل متوسط یا حتی پایینی داشتند الآن از نظر جایگاه شغلی و درآمد شرایط بهتری دارند؛ مشکل چیست؟
موضوعاتی از این دست ممکن است ذهن شما را سالها به خود مشغول کند و پاسخ شفاف و روشنی برای هیچ یک از آنها نداشته باشید. این موضوع برای بسیاری از پژوهشگران و صاحبنظران دردنیا از جمله دنیل گلدمن، آنتونیو داماسیو و بسیاری از پژوهشگران دیگر جالب بوده است. چالش اصلی این است که آیا ضریب هوشی تعیین کننده موفقیت است یا خیر؟ در ابتدای دهه ۶۰ میلادی نظریه های ضریب هوشی غالب بود و تصور بر این بود که هر فردی ضریب هوشی بالایی دارد در زندگی و متعاقب آن در کسب و کار موفق است؛ ولیکن مطالعات زیادی انجام شد که نشان می دهد، ضریب هوشی کمتر از ۲۰ درصد از موفقیت شما را تبیین می کند.
طبق مطالعات دانشگاه هاروارد و برخی از پژوهشهای میدانی دیگری که طی چندین دهه انجام شده است، به نتایج بسیار جالب و تأمل برانگیزی رسیدهاند؛ در این بررسی ها، افرادی که از نظر ضریب هوشی بالا بودند مورد مطالعه قرار گرفتند و نتیجه نشان دهنده آن است که این افراد چه از نظر درآمد و چه از نظر جایگاه شغلی موقعیت ممتازی در جامعه ندارند. تحقیق دیگر در یکی از ایالتهای آمریکا، افراد با ضریب هوشی بالا که حدود ۱۰ سال بیکار بوده اند و همچنین افراد با ضریب هوشی نسبتاً پایین را که ۱۰ سال بیکار بوده اند را بررسی کرده و مشخص شد که تفاوت معناداری بین این دو دسته وجود نداشته است؛ تا اینجای کار برای شما هم نتایج این تحقیقات جالب شده است.
هوش هیجانی با حوز‌‌‌‌‌ه‌های عملکرد، خلاقیت و نوآوری، ارتباطات، تصمیم گیری و درآمد ارتباط مستقیم و یا غیر مستقیم دارد. پس طبیعی است که زمانیکه ما هوش هیجانی و درآمد افراد را بررسی میکنیم میتوانیم انتظار داشته باشیم، در شرایط یکسان افرادی که هوش هیجانی بالاتری دارند درآمد بهتری داشته باشند. بنظر شما فردی که هوش هیجانی ۲۸۵دارد و فردی که هوش هیجانی ۳۸۰ دارد در شرایط یکسان کدام شرایط مالی و عملکردی بهتری دارند.